เอ่อ..ยังไม่ได้ตั้งค่ะ ^^;;;

ข้อมูลเบื้องต้น

ก็คือ.. อารินเอานิยายเรื่องที่อารินชอบนะคะ
มายำมั่วๆจนกลายเป็นนิทาน(ละมั้ง)เรื่องนี้คะ
แต่ยังไม่ได้คิดชื่อเรื่อง
ยังไงใครอ่านแล้วพอจะคิดชื่อเรื่องให้ได้ก็บอกอารินด้วยนะคะ

เนื้อเรื่อง

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว… ในอาณาจักรแห่งหนึ่งมีเจ้าชายรูปงาม หล่อเหลา มาดแมนแฮนซั่ม ชนิดหล่อรวยฉลาดสุภาพอ่อนโยน เพอร์เฟกซ์ที่สุด! นาม โจชัว

            ด้วนรูปลักษณ์ที่สูงสง่า ผลสีดำยาวสวย หน้าหวานปนหล่อ ตาสีมรกตเป็นประกาย ริมฝีปากที่มักจะแต้มไปด้วยรอยยิ้มอ่อนโยนเสมอ  เก่งกาจรอบด้าน เอาใจใส่ทุกคน สุภาพอ่อนน้อมไม่ถือตัว

            เจ้าชายโจชัวจึงเป็นที่หมายปองของทุกคน ตั้งแต่เด็กอายุ3ขวบ จนถึงคนแก่100กว่าปี ทั้งเพศหญิง ชาย ตุ๊ด กระเทย เกย์ ทอม ดี เลสฯ ทั้งอ้วน ผอม ดำ สูง ขาว ซีด ทั้งคนเป็นและคนตาย(เย้ย OoO!! –อาซิเลี่ยน) ทุกราชอาณาจักร

            แต่เจ้าชายโจชัวก็ปฏิเสธทุกคนที่มาขอแต่งงาน เพราะยังไม่เจอคนที่รัก..

            จนกระทั่งวันหนึ่ง......

            “ขอโทษนะครับ ผมขอปฏิเสธ” โจชัวพูดแล้วก้มหัวลงเป็นเชิงขอโทษหนุ่มรูปงามนามเกรเซียส

            “กรี๊ดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!! ไอ้เลว!(?) ไอ้ชั่ว!(?) คนไร้มรรยาท!(?) ไม่มีจรรยาบรรณ!(?) ไร้ความรับผิดชอบ!(?) เพราะนายข่มขืนฉัน!(O[]o!!!??!!! –อาซิเลี่ยน) เฮ้ยไม่ใช่! เพราะนายปฏิเสธฉัน! ฉันจะสาปแช่งนาย! ให้ผู้หญิงที่นายรักต้องตาย!!!!! 5555 โฮะๆๆๆ อ๊อก แค่กๆ น้ำลายติดคอ แฮ่กๆ” ด้วยความโกรธที่ถูกปฏิเสธ ทำให้เกรเซียสเผลอสาปแช่งโจชัวไป หลังระบายอารมณ์ ก็นึกได้ว่าที่มาขอโจชัวแต่งงานเล่นๆนี่ทำไปเพราะต้องการประชด+งอนแลนซ์ ที่เอาแต่ทำงาน ไม่สนใจตน แถมไม่ไปซื้อพายบลูเบอร์รี่ให้(อ่าว = =;; ซวยไปโจชัวเอ๋ย~ --อาซิเลี่ยน)

            คิดได้ก็หันหลังกลับ แต่พอเดินไปได้ไม่กี่ก้าวก็เห็นแลนซ์ยืนคอยอยู่ริมประตู ในมือมีพายบลูเบอร์รี่และอมยิ้มบลูเบอร์รี่มาง้อ จึงรีบวิ่งไปหาแล้วกลับตำหนักเทพอัศวินไปพร้อมกัน  ทึ้งโจชัวที่ยืนอึ้งแข็งเป็นหินไว้พร้อมคำสาปที่ตอนนี้ลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่าสาปแช่งใครไป (ซวยของแท้เลยโจชัว =_=;;; --อาซิเลี่ยน)

            วันเวลาผ่านไป....

            ขณะที่โจชัวออกมาเดินเล่นในตลาดยามค่ำคืน ได้เห็นคนกลุ่มหนึ่งกำลังหาเรี่องหญิงสาว(?) คนหนึ่งอยู่ ด้วยความเป็นคนดีศรีสังคมหรืออยากยุ่งเรื่องชาวบ้านไม่รู้  โจชัวได้เข้าไปช่วย เมื่อนังเลงไปหมดแล้วจึงหันมาดูคนที่ตนช่วยไว้

            ผมสีเงินยาวถึงกลางหลัง  ตาสีเทาเงินคู่สวย ดวงหน้าหวาน ความงามที่เรียกได้ว่างานพิสุทธิ์ งานอย่างเทพธิดา หรือเทพีจันทรา เธอ(?)ชื่อ อันเซียร์ นั้นเองชะเอิงเอ๋ย~..

            โจชัวและอันเซียร์ได้ประจักถึงข้อความที่ว่า ‘รักแต่แรกพบสบตา‘ ทันที

            แต่โจชัวนั้นก็คิดว่าแม้ตนจะรักมากแค่ไหนก็มิอาจครองคู่กับอันเซียร์ได้ เพราะคำสาปของเกรเซียส(ที่คนสาปลืมไปแล้ว.. --อาซิเลี่ยน)

            อ๋าวเยี่ยนที่มองละครฉากสนุกจากพิภพพญามังกร ขัดใจป็นอย่างมาก~ จึงสั่งให้อ๋าวจวินเจ๋อผู้เป็นพ่อ และอ๋าวเสวียนพี่ 4ของตนให้พาลงมาหาโจชัว

            “เกอเกอเข้าไปใกล้ๆอันเซียร์หน่อย”อ๋าวเยี่ยนสั่งอ๋าวเสวียนที่อุ้มตน

            เมื่อเข้าไปใกล้ในระยะที่เอื้อมถึง อ๋าวเยี่ยนจัดการคว้าคอเสื้ออันเซียร์ลงมาเผยให้เห็นแผ่นอกขาวเนียนที่แบนราบ บ่งบอกอย่างดีว่าเป็นผู้ชายมิใช่ผู้หญิง

          เมื่อรู้ความจริง วันรุ่งขึ้นโจชัวจัดงานแต่งงานของเขากับอันเซียร์ทันที เพราคำสาปมันสาปผู้หญิงไม่ใช่ผู้ชาย ฉะนั้นหมดห่วง!

            และแล้วทั้งคู่ก็ครองคู่กันอย่างสงบสุขชั่วนิรันดร์....จบ!